Blog

De avondklok is er!

Wat betekent dit voor onze praktijk?

Wij sluiten van maandag 25 januari tot en met 30 Maart om 20:30 uur in plaats van 21:00 uur. U heeft dan voldoende tijd om naar huis te gaan, zodat u om 21:00 uur thuis bent. 

En dat willen we zo graag, want we horen van meerdere kanten dat onze hulp erg gewenst is. Uiteraard willen en moeten wij ons aan de voorgeschreven regels van bescherming houden.

Het voorkomen van het corona-virus wil iedereen aan mee werken. Wij, van Fysio Care & Science, willen er alles aan doen om te voorkomen dat het corona virus zich verspreid en ondertussen wel de mensen blijven helpen.

U heeft onlangs een nieuwe knie gekregen. De informatie vanuit de kliniek is duidelijk en goed geweest. Toch heeft u nog een aantal vragen. Wij hebben de meest gestelde vragen voor u op een rijtje gezet. 

Het is nu ongeveer 5 á 6  maanden geleden dat u een nieuwe knie heeft gekregen. De controles bij de orthopeed zijn geweest en er zijn ook foto’s gemaakt. U heeft bij de controles aangegeven dat u nog steeds veel pijn heeft in de knie. Wel andere pijn, maar nog wel pijn.. De orthopeed is tevreden. De foto’s zien er goed uit en de prothese zit er goed in. Hij is blij en tevreden. 

Opeens is het zo ver. U heeft de beslissing gemaakt dat u voor een nieuwe knie gaat. Of eigenlijk een prothese, want een nieuw knie krijgt u natuurlijk niet echt. Het gaat echt niet meer. De loopafstanden worden steeds korter en steeds pijnlijker. Ook in de nacht verstoort de knie de nachtrust. U heeft niet alleen beperkingen in het sporten, tegenwoordig ook in het algeheel dagelijks leven worden steeds moeilijker, zoals simpel even de trap op lopen of lang in de keuken staan bij het koken. 

Ik ben nog geen 60 jaar en de laatste tijd krijg ik steeds vaker last van mijn knieën. Ik durf het niet tegen mijn partner te zeggen, laat staan tegen mijn vrienden. Wat is er toch met mijn knieën. Ik voel me helemaal niet oud, maar is mijn lijf toch al aan slijtage onderhevig? Ik wil er niet aan denken. De gedachte me maakt me oud en verdrietig. Misschien dat ik eerst even naar een fysiotherapeut ga. Even wat oefeningen doen. Dan gaat het vast wel over. En als ik eigenlijk bekijk wat ik allemaal nog kan, lukt alles nog wel. Dus ik zing het nog wel even uit. Die pijn neem ik wel even voor lief. Tot ik het echt niet meer uithoudt. 

Elke dag sta je er mee op. Al een paar jaar achter elkaar. Die verschrikkelijke pijn in je knie. Je voelt het met name als je van zit naar staan gaat en daarna gaat lopen. Dus net uit je bed komt of even lang hebt gezeten. Je kan je daardoor een bejaarde voelen, terwijl de rest nog goed functioneert. Wat moet je hier toch mee. Je weet en voelt dat het niet goed is en eigenlijk wil je het woord ‘artrose’ of ‘versleten knie’ niet horen. Dat hoort toch thuis bij ‘oude mensen”, en zo oud ben je nog niet.

Op een dag sta je op en heb je opeens last van je knie. Je denkt even heel hard na of je de dag ervoor iets raars hebt gedaan of misschien teveel, maar dat is niet het geval. Je laat het even voorbij gaan. Je denkt… het gaat wel over. Maar de dagen en weken verstrijken en de pijn blijft maar terugkomen. Sterker nog, het wordt alleen maar erger. En dan begint je wereld in het medische circuit. 

Af en toe gebeurt het dat je opeens door je enkel bent gegaan. Je hebt je verstapt bij dat ene stoeprandje. Of tijdens een wedstrijd lande je op de voet van iemand anders. Soms gebeurt het omdat je bent gevallen. Het is in ieder geval altijd onvoorspelbaar.

We zaten er met z’n allen klaar voor. De laatste basketbalwedstrijd van het seizoen. Mijn zoon en zijn team konden kampioen worden. En wij als ouders waren uiteraard hun grootste en enthousiaste fans. Sterker nog ik denk dat wij als ouders nog zenuwachtiger waren dan de kinderen. Een thuiswedstrijd, hoe mooier kon je het krijgen.